به بهانهی تولد جلال آلاحمد
آویدنیوز: «جلال آلاحمد» در ۱۱ آذر ۱۳۰۲ در تهران به دنیا آمد و در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸ در جایی دور از خانه پدری، اسالم گیلان، در حالیکه فقط ۴۶ سال داشت، درگذشت.
او را یکی از نویسندگان مهم معاصر میدانند که بر بسیاری از جوانان علاقهمند به ادبیات به صورت مستقیم و غیر مستقیم تاثیر گذاشت. از طرف دیگر نثر جلال که به نوعی متاثر از لویی فردینان سلین و ارنست همینگوی بود؛ نثری ویژه بود که هویت خاصی به داستاننویسی او میداد؛ عجول و بیپروا. همسر آلاحمد کسی نبود جز سیمین دانشور؛ نویسندهی شهیر. درباره آشنایی جلال و سیمین نوشتند که آنها در اتوبوس تهران به شیراز با هم آشنا شدند که این آشنایی در سال ۱۳۲۹ به ازدواج انجامید. دو سال بعد سیمین برای ادامهی تحصیل به آمریکا رفت و در طی مدت تحصیل ارتباط او و جلال تنها از طریق نامه بود. متن زیر یکی از نامههایی است که دانشور برای همسرش نگاشته است که به بهانهی تولد آلاحمد انتخاب گردیده است. نکتهی مهمی که از این نامه به ذهن میدود این است که خیلی سخت بتوان متصور بود سالهای آینده نامهای، پیام محبتآمیزی یا جملهی عاشقانهای پیدا کنی که از طریق واتساپ، تلگرام و سایر پیام رسانها برای شخص خاصی فرستاده باشی. اما نامهی کاغذیِ عاشق تا ابد ماندگار است. هر از گاهی می توان آن را یافت؛ لای کتابی، درون کشوی یا نهفته شده در گنجهای. پس بهتر نیست تا عشق را با نگاشتن چند خط کوتاه برای معشوق ماندگار کرد؟
سه شنبه ۲ سپتامبر ۱۹۵۲ جلال عزیزم، قربانت گردم. رفتم و از سختجانیهای خود سخت شرمندهام. بیتو یک دم زیستن شرط وفاداری نبود. وقتی از تو جدا شدم همانطور که پیشبینی میکردم، مثل جفت مرغان مهاجر چندان اندوهی فرا گرفتم که از گریه نتوانستم خودداری کنم. در طیّـاره با وجود متلکهای این و آن که آمریکا رفتن گریه ندارد و غیره، باز تا مدتی، یعنی تا وقتی از مرز ایران دور شدیم، گریه میکردم و هرچه میکوشیدم خود را آرام بکنم نمیتوانستم. اکنون که این کاغذ را مینویسم کمی آرام شده ام و رضا به داده دادهام. باری، خود کرده را تدبیر نیست.
فقط جلال عزیز، اگر تو بودی، دیگر هیچ غصهای نداشتم و باور کن که با وجود تمام این تشریفات انگار یک خاری در گلویم نشسته است. زن مهماندار که اشکهای مرا دید پرسید از معشوقت جدا شدهای؟ بقیه را از رُم برایت خواهم نوشت و اگر زنده ماندیم و به لندن رسیدیم کاغذ را از لندن برایت پست خواهم کرد. اکنون الوداع.
