آوید نیوز: طی آیینی جشن امضای سومین کتاب محمدرضا ذوالعلی نویسنده کرمانی با عنوان «مهاجر مرجوعی» با حضور نویسنده کتاب، مهدی محبی از نویسندگان شهیر عرصه داستان استان و جمعی از علاقه‌مندان فرهنگ و کتاب کرمان برگزار شد.
این سومین آیین رونمایی از کتاب یک نویسنده کرمانی بود که در «پاتوق فرهنگ عامه» شهر کرمان برگزار شد. البته به گفته‌ی سبزه صادقی، مدیریت این پاتوق فرهنگی، در همین مدت سه ماهه افتتاح این مکان فرهنگی، پنج جلسه رونمایی و جشن امضای کتاب و نیز چند جشن تولد کتاب محور از شاعران و مولفان کرمان برگزار شده است.
مهدی محبی کرمانی در این آیین با بیان این انتقاد که چرا داستان کرمان دیده نمی‌شود؛ می‌گوید: «عیب از خودمان است؛ ما بلد نیستیم از همدیگر حمایت کنیم حتی همدیگر را بی نصیب از نقدهای پشت سر و غیبت‌های آن چنانی نمی گذاریم.»
وی با بیان این که مجموعه داستان نویس‌های اصفهان و شیراز از هم حمایت می‌کنند؛ می‌افزاید: «کار آنها مصاحبه پشت مصاحبه، رونمایی پشت رونمایی است و به قول امروزی‌ها داستان نویس‌های شان همیشه روی آنتن هستند.»
به گفته محبی کرمانی، در سال‌های اخیر نقد و معرفی و رونمایی وارد ادبیات داستانی ما شد. قبلا در مورد شعر، نقد و معرفی بود اما داستان هیچ‌گاه به این شکل مورد توجه نبود. در سال‌های اخیر نسل جوانی آمدند و نقد را جدی کردند و این که ما یاد گرفتیم مورد نقد و ایراد قرار بگیریم و ناراحت نشویم، اتفاق خوبی بود.
وی اظهار امیدواری می‌کند: «با حمایت‌هایی که باید بیاموزیم از یکدیگر و اهتمامی که باید از نقد و معرفی آثار داشته باشیم؛ بایستی به جایی برسیم که صدای واقعی داستان کرمان را حداقل در سرزمین خودمان بلند کنیم.»
محبی کرمانی از چاپ مجموعه داستان استان به تفکیک شهرستان خبر می‌دهد و خاطرنشان می‌کند: «علاوه بر شهرستان‌ها، در کرمان هم آقای کرمانی‌نژاد داستان‌های نویسندگان کرمانی را چاپ می‌کنند.»
وی «مهاجر مرجوعی» را از آن داستان‌هایی عنوان کرد که معیارهای کتاب خوب را داراست: «وقتی کتاب را باز کردم تا نزدیکی صبح نتوانستم آن را زمین بگذارم و این یعنی کتاب خوبی است.»
وی با بیان این که «مهاجر مرجوعی» روایت یک سفر است، می‌افزاید: «سفری که به لطف شبکه‌های اجتماعی از آن حالت تابویی درآمده است؛ این سفرها ده سال گذشته تابو بودند؛ هم برای کشور مبدا هم برای کشورهای مسیری و هم برای کشور مقصد.»
به اعتقاد این نویسنده برجسته، دو اتفاق افتاد که این سفرها عریان‌تر شدند؛ اول سرایت این سفرها در شبکه‌های اجتماعی و دوم این که اتفاقات بعد از ویرانی سوریه و خیل عظیم مهاجران آن کشور و مرگ غم انگیز پسربچه سوری که بر این قضیه تاثیرگذار بود.
وی در ادامه می‌افزاید: «قبلا کشور مبدا نمی‌خواست این موضوع عریان شود؛ چون زشت بود مردمش به صورت قاچاق هزاران خطر را به جان می‌خرند تا با همه‌ی خاطراتی که پشت سر می‌گذارند؛ از کشورشان بگذرند.»
محبی کرمانی همچنین با بیان این که کشورهای مسیری هم به روی خودشان نمی‌آورند چون از بغل این سفرها نان می‌خوردند تاکید می‌کند: «برای کشور مقصد هم مشکل بود چون نمی‌خواستند سر این قصه در کشورشان باز شود اما این گونه این سفرها عریان شد.»
وی با اشاره به نثر سفرنامه‌ای این کتاب می گوید: «آقای ذوالعلی آن چنان این مسیر را با دقت و هوشمندانه به تصویر کشیده که انگار چندبار این سفر را رفته و برگشته و این، اوج هنر یک داستان نویس است.»
نویسنده داستان‌های «کت زوک»، «آل»، «آهوانی» و «داستان یک شهر» با بیان این که داستان نویس باید تجربه‌ی اجتماعی وسیع و عمیق داشته باشد می‌افزاید: «این کتاب یک گزارش سفر بود که مثل بسیاری از سفرنامه‌ها، علاوه بر این که احوال راهی سفر را می خوانیم؛ به مختصات و شرایط آن محیط هم آشنا می‌شویم.»
به گفته‌ی محبی کرمانی، «ذوالعلی» به اندازه یک کتاب جغرافی، جغرافیای کشورهای اروپای شرقی مثل یونان، ایتالیا، اتریش و آلمان را به مخاطب یاد می‌دهد و این نشان می‌دهد؛ وی قبل از نوشتن کتاب، روی مطالعه اطلاعات مورد نیاز برای نوشتن چنین رمانی، وقت بسیاری گذاشته است.
اما در پایان این آیین، «محمدرضا ذوالعلی» نویسنده این کتاب، تنها به سلام و تشکر از مهمانان اکتفا کرد و بقیه‌ی صحبت‌های خود را به ورق‌های کتابش سپرد.
