آویدنیوز: آدم دوست دارد بعضی از شب ها ساعتی جادویی پشت دستش داشته باشد… زمان را متوقف کند و حال خوبش را یواش زیر لب مزه کند و کیف ببرد. دوست دارد این شب ها را یک قاب بگیرد و برای همیشه روی طاقچه ذهنش برای مرور بگذارد و دقیقا شب قبل شمایل ورزشگاه باهنر کرمان برای کرمانی ها و هواداران مس همین تصویر بود.
پیروزی دلنشین با یک بازی زیبا و دلگرم کننده برابر حریف و صعود جذاب به مرحله نیمه نهایی رقابت های حذفی فقط ذره ای از تمام این شب ماندگار بود و این بازی آنقدر اتفاق جذاب برای مرور داشت که خود را در قامت همان قاب ماندگار جای دهد.
وقتی سکوت سرد سکوهای ورزشگاه بعد از نزدیک به سه سال شکسته می شود، چنان دلگرمی وجودت را می گیرد که دوست داری همه این صداهای عاشق را در آغوش بگیری و برای ماندنشان در ورزشگاه همه چشم های بد و حسود را کور کنی..
وقتی یک تیم با میانگین سنی زیر ۲۳ سال که عمدتا از همین کوچه های کرمان فوتبال بازی کردند و امروز پیراهن مس را برتن می کنند، در زمین این چنین می جنگند و شایستگی ثابت می کنند دوست داری چنان قیافه برای فوتبال ایران بگیری و بگویی نبض فوتبال در باشگاه ما این چنین برای تولد ستاره های آینده می تپد…
وقتی یک تیم یکدست با یک دل نارنجی می بینی که چه برروی نیمکت و چه در داخل زمین آنچنان برای رسیدن به پیروزی دست در دست هم دارند که تفاوتی بین آن ها قائل نمی بینی یعنی اینکه دوست داری این تیم متحد را تا همیشه عمر محبوب خود بدانی…
وقتی که می بینی تمامی مهره های این تیم با وجود سن کم در یک بازی پرفشار آنقدر آماده هستند که در اولین بازی رسمی خود می توانند با یک سوپر واکنش راه پیروزی تیم را هموار کنند دوست داری تمامی بازیکنان این تیم را به یک اندازه دوست داشته باشی و برای همه آن ها هورا سر دهی…
همه این ها و بیشتر همان لذتی است که دوست داری ساعت ها آن را مزه کنی و کیف کنی اما این فقط یک پیش غذاست…آن هایی که می خواهند با همت خود این دل خالی از شادی مانده ما را که سال هاست طفلی به نام خنده از ته دل را گم کرده است، حسابی از این لذت کیفور کنند، هدفی در دست پخت دارند که حالا حالاها می توانید منتظر مزه کردن آن باشید و ما به این دستپخت آن ها ایمان کامل داریم…
