آویدنیوز: وقت خداحافظی با اسطوره ها تازه یادمان می آید که حتی آدم هایی که برای نمردن به دنیا آمده بودند هم رفتنی هستند اما آنچه که تا ابد به خاطر ما می ماند پروازی است که در سقف آسمان دنیا داشته اند.
درست مثل روز خداحافظی با پله که شاید خیلی از انسان های حاضر در دنیا کوچکترین خاطره مستقیمی با بازی های او در زمین فوتبال نداشتند اما حافظه تاریخی دنیا به عنوان عادل ترین محکمه و صادق ترین قاضی هرگز اجاز نمی دهد که پس از تو نامت به واسطه عملت به بزرگی و یا نفرت یاد نشود.
و اگر این قاضی عادل امروز به حق پله را در جرگه اسطوره هایی قرار می دهد که همه از رفتنش آهی از ته دل بکشند، نه اسطوره سازی رسانه ای است و نه از سر ترحم و دلسوزی چراکه شخصیتی مثل پله و امثال او همواره در جهتی حرکت کردند که هیچگاه به واسطه جایگاه اسطوره ای خود دلی از مردم را به درد نیاورند و نیشی برای منفعت بیشتر خود در این جایگاه به سمت آدم های دنیا روانه نکردند. اسطوره گاهی در انتخابی سخت قرار می‌گیرد. بین جاودانگی با انتخاب ماندگاری در دل مردم یا انتخاب قدرت و ثروت در زمان حیات که البته شال ماندگاری پس از مرگ را از روی دوش تو پائین می اندازد.
صداقت و عدم صداقت نقطه تفاوت اسطوره ها و مشاهیر است…شما می توانید مشهور باشید اما اسطوره بودن ابعاد دیگری دارد. اسطوره باید جنسی از سر صداقت با مردم دنیا داشته باشد و البته هزینه صداقت خود را هم بدهد و اگر امروز خیلی ها هزینه صداقت خود با مردمان خود را می دهند، هیچگاه چیزی برای از دست دادن را به حراج نگذاشته اند چراکه این سرمایه گذاری یک اسطوره محسوب می شود برای ماندگاری در دل تاریخ و ذهن مردم.
