باور کنیم در این شرایط داوران بی تقصیر هستند
با امکانات جدید داوری در فوتبال روز دنیا، دیگر اشتباه داوری جزئی از بازی نیست بلکه یک اتفاق نادر است که شاید ماه ها در یک لیگ رخ ندهد و در طول یک فصل هم اشتباهات اثرگذار داوری به تعداد انگشتان دست نرسد…
اما در فوتبال ایران اشتباه داوری نه فقط همچنان جزئی از بازی است که ظاهرا باید بخش جدایی ناپذیر از آن باقی بماند و هر ساله ابعاد آن فقط بزرگ تر شود… و انشالله که این تلاش برای بقای این وصله ناجور بر تن فوتبال ما در راستای منافع و اهداف مشخص نباشد و صرفا فقر مفرط فوتبال لاکچری ایران در هزینه ها اجازه ورود تکنولوژی جدید به داوری را نمی دهد!
داوران ایرانی در لیگ ما همچنان اشتباه می کنند و هفته ای نیست که یک اشتباه بسیار بزرگ و اثرگذار در لیگ ایران ثبت نشود که صدای داد و فریاد یکی از تیم ها را در نیاورد و در این شرایط گرفتن یقه داوران، محرومیت آن ها و مقصر نشان دادن آن ها ساده ترین کار ممکن است که با چهارتا شعار تماشاگران علیه آن ها و چند مصاحبه به انضمام آن که بساط گرفتن جریمه از تیم ها را نیز به تبعیت خود فراهم می کند چرخه ای عجیب از خود می سازد و این داستان هفته های بعد نیز تکرار می شود…
زمانی که چرخه یک موضوع معیوب مکرر و مکرر ادامه دار می شود دیگر عناصر جز آن سیکل مقصر نیستند بلکه گردانندگان این سیکل معیوب که حرکت این چرخه را تغییر نمی دهند مقصر اصلی ماجرا لقب می گیرند…درست مثل چرخه معیوب اشتباهات داوری فوتبال ما.
دیگر گرفتن یقه داوران و جر دادن گلو برای فحاشی و مصاحبه به آن ها بابت اشتباهاتشان بی فایده ترین کار ممکن است…محروم کردن داوران از سوی کمیته داوران ایضا مضحک ترین اقدام ممکن و در این شرایط باید کمی نگاه را به سمت بالاتر چرخاند و به دستگاه مدیریت داوری فوتبال کشور عمیقا نگاه کرد.
دستگاهی که بعد از چند سال هنوز نه تنها نتوانسته است حضور وی ای آر را در فوتبال ایران فراهم کند که همان امکانات قدیمی تر مثل هدفون و حتی امکانات ضروری تر مثل لباس داوران را نیز نمی تواند فراهم کند قطعا مدیریت مشکل نمی کند که هیچ، بلکه خود مشکل تولید می کند و درست همینجا به این نتیجه می رسید که ماهی داوری ایران از سر گندیده است و در این عرصه داوران تقصیر آنچنانی ندارند که از راس به نوعی آن ها را در مسیر تکرار و تکرار این اشتباهات قرار می دهند.
