گفت‌و‌گو با «مریم صدیقی»مدیریت باشگاه سوارکاری کودکان
آویدنیوز: شاید امروزه که اکثر پدر و مادرها از وقت گذاشتن کودکان و نوجوانان خود آن هم ساعت‌ها در دنیای مجازی و پای بازی‌های کامپیوتری شاکی هستند؛ سوق دادن آنها از همان دوران کودکی، به سمت ورزش‌های پرتحرک و مفید، راه‌حلی برای حل این مساله باشد. چرا که ورزش علاوه بر ایجاد شادی و نشاط و تخلیه صحیح انرژی کودکان، باعث جلوگیری از افزایش وزن، افزایش تمرکز و هوش، بهبود قوای جسمانی و تقویت سیستم ایمنی، افزایش اعتماد به نفس و تقویت روابط و استقلال اجتماعی، خواب باکیفیت، کم شدن استرس و … می‌شود.
یکی از ورزش‌هایی که می‌تواند از کودکی آغاز شود؛ سوارکاری است. ورزشی که علاوه بر تحرک و هیجان، درس‌های بسیاری به کودک می‌آموزد. در سوارکاری کودکان نه تنها یاد می‌گیرند که با ترس‌های خود روبه‌رو شوند، بلکه در مواجهه با یک موجود زنده، صبر و شکیبایی و داشتن رفتار ملایم و مهربانانه را نیز یاد می‌گیرند. مراقبت از یک موجود زنده دیگر، درس ارزشمندی برای کودکان است. این کار نه تنها به آنها می‌آموزد که چگونه از حیوانات مراقبت کنند، بلکه محبت، دلسوزی و مسئولیت‌پذیری را نیز در آنها تقویت می‌کند. یادشان می‌دهد که اگر زمین خوردند؛ دوباره از زمین بلند شوند و ادامه دهند. این درس‌ها در بزرگسالی، در موفقیت در زندگی آینده خانوادگی و شغلی نیز بسیار موثر هستند.
در این راستا در «آویدنیوز» با «مریم صدیقی» مدیریت یک باشگاه سوارکاری کودکان در کرمان که اولین مرکز آموزش سوارکاری به کودکان با اسب‌های سایز کوچک «پونی» در شهر کرمان است؛ گفت‌وگویی کردیم که از نظرتان می‌گذرد.
«مریم صدیقی» کارشناسی زبان انگلیسی خوانده و از پنج سال پیش سوارکاری را شروع کرده است. او سه فرزند دارد که هر سه سوارکاری می‌کنند و با همسرشان آقای مهاجری که پرورش دهنده اسب‌های مینیاتوری و پونی هستند؛ باشگاه سوارکاری کودکان را اداره می‌کنند.
او در مورد چگونگی ورودش به دنیای آموزش سوارکاری به کودکان با اسب‌های «پونی» می‌گوید: همیشه سوارکاری را دوست داشتم اما از آنجایی که در دوران کودکی ما، خیلی امکانات آموزشی در این زمینه در دسترس نبود؛ نتوانسته بودم این ورزش را از کودکی شروع کنم. به همین دلیل تصمیم گرفتم حالا که امکانات بیشتری برای آموزش وجود دارد، کودک خودم را با رشته سوارکاری آشنا کنم. اما وقتی آن زمان، وارد باشگاه سوارکاری شدم؛ فقط اسب‌های بزرگی را دیدم که به عنوان یک مادر، به من استرس زمین خوردن و آسیب احتمالی به کودکم را وارد می‌کردند. همیشه استرس داشتم اگر فرزندم حتی با داشتن کلاه و گارد، از روی یه اسب بزرگ بیفتد؛ ممکن است از ناحیه گردن، لگن و ستون فقرات، دچار آسیب شود. این مساله فکر مرا به خود مشغول کرده بود. به همین دلیل شروع به جستجو و تحقیق راجع به نحوه آموزش کودکان در رشته سوارکاری در دنیا کردم و طبق این تحقیقم متوجه شدم در همه کشورهای دنیا به خصوص کشورهای پیشرفته ، به کودکان با اسب‌های پونی آموزش سوارکاری داده می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: اسب‌های پونی، اسب‌هایی هستند که قد آنها زیر ۱۴۸ سانتی‌متر است. در نتیجه برای تمام رده‌های سنی کودکان، بسیار مناسب هستند؛ چرا که قدشان کوتاه است؛ بسیار آرام هستند و حتی اگر بچه‌ها از روی آنها به زمین بیفتند؛ آسیبی نمی‌بینند. در نتیجه بعد از این تحقیقات، تصمیم گرفتم همان‌طور که خودم برای آموزش این رشته به کودکانم، دغدغه داشتم، این دغدغه مادران دیگر را هم از بین ببرم و در این راستا، برای اولین بار از آلمان و هلند اسب‌های پونی را به کرمان وارد کردم تا بچه‌ها با علاقه و ایمنی بیشتر و ترس کمتر آموزش ببیند. البته سوارکاری هم مثل اکثر رشته‌های ورزشی ممکن است آسیب‌ها و خطراتی داشته باشد اما می‌توان با رعایت استاندارد‌ها و اصول درست، آن را به حداقل رساند.
«در گذشته همسرم چند رأس اسب کاسپین را در باغ شخصی نگهداری می‌کرد و این برای من شروع ماجرای اسب و سوارکاری بود. هنوز هم جذاب‌ترین بخش سوارکاری، برای من این است که احساسم را با اسب شریک می‌شوم.»
صدیقی در مورد استقبال از این ورزش می‌گوید: ورزش سوارکاری در دین اسلام و در همه جای دنیا، مورد توصیه است و من و همسرم آقای مهاجری در کرمان این باشگاه را مخصوص کودکان تاسیس کردیم و مشکلات زیادی را هم پشت سر گذاشتیم. چرا که ما آغازگر آموزش با پونی در استان بودیم و نه تنها در آن زمان که اکنون هم در برخی از باشگاه‌ها کودکان را با اسب‌های مناسب بزرگسالان آموزش می‌دهند و همیشه برخی هستند که در برابر تغییر و به‌روزسازی، مقاومت می‌کنند.البته با حمایت رئیس محترم هیات سوارکاری استان و اداره ورزش و جوانان، این امر محقق شد تا والدین بتوانند با خیالی آسوده و در آرامش کودکان علاقه‌مند را به سمت این رشته هدایت کنند.
خوشبختانه الان بعد از سال‌ها کار کردن و دیدن نتایج کار، همه کار را تایید می‌کنند که این ورزش چقدر خوب است و چقدر خوب است که مکانی برای سوارکاری اصولی بچه‌ها بدون دغدغه سوارکاری با اسب‌های بزرگ وجود دارد.
وی می‌افزاید: خوشبختانه ما شاهد بروز استعدادهای بسیار خوبی در این رشته هستیم.
این موسس باشگاه سوارکاری کودکان در خصوص فواید سوارکاری می‌گوید: در ورزش سوارکاری همه عضلات بدن درگیر می‌شود و جزو سخت‌ترین و پر تحرک‌ترین ورزش‌هاست.کودکانی که از سنین پایین آموزش سوارکاری ببینند، سوارکاری و حرکات اسب، جزوی از بدن آنها می‌شود و حرکاتی که اسب انجام می‌دهد دیگر برایشان استرس‌زا نیست. اعتماد به نفس بسیار بالایی پیدا می‌کنند. همچنین برای این که بچه‌ها بتوانند به خودشان کمک کنند تا کاری را نصف و نیمه تمام نکنند؛ بر ترس‌شان غلبه کنند؛ تمرکز بالایی داشته باشند؛ سوارکاری عالی است. به خصوص در زمانه‌ای که بیشتر کودکان ساعت‌ها وقت خود را صرف بازی با گوشی و تبلت و فضای مجازی می‌کنند؛ بر روی این وسایل خم و خمیده می‌شوند و ماهیچه‌های دست ضعیفی دارند؛ سوارکاری باعث تقویت ماهیچه‌ها، صافی پشت کمر، تقویت شانه‌ها و همزمانی حرکات دست و پا و سر می‌شود. انقباضات عضلانی آنها آزاد می‌شود و به تمرکز می‌رسند. با تجربه‌ای که طی این سال‌های کار با کودکان در این رشته ورزشی دارم می‌توانم بگویم حتی بچه‌هایی که اوتیسم دارند؛ می‌توانند از این رشته برای درمان استفاده کنند و بعد از یک مدت کوتاه دو ماهه، می‌توان بهبود و پیشرفت آنها را دید.
این بانوی ورزشکار در خصوص تاثیر و نقش مربی یک مربی در آموزش به کودکان می‌گوید: قطعا یک مربی خوب در همه رشته‌های ورزشی تاثیرگذار است و در این رشته هم ۵۰ درصد سوارکاری، اسب و ۵۰ درصد سوارکار است و مربی بیشترین تاثیر را روی عملکرد سوارکار دارد. برای بچه‌ها، ارتباطی که با مربی برقرار می‌کنند؛ یکی از مهمترین و اساسی‌ترین و اولین شرط‌های موفقیت کودک در سوارکاری است که باید به شکل عالی در این رشته ورزشی وجود داشته باشد. کودکی که با مربی خودش، ارتباط خوبی بگیرد؛ قطعا با علاقه و دقت بیشتری، سوارکاری را دنبال می‌کند.
مربی در این رشته باید بسیار صبور، مهربان و خوش‌رفتار باشد چرا که برخی از کودکان را فقط با گفتن داستان و بازی، می‌توان به این رشته علاقه‌مند کرد و علاقه‌مند نگهداشت. کودکان هر چه علاقه بیشتری به مربی خود داشته باشند اسب را بیشتر دوست خواهند داشت و بهتر خواهند شناخت.
وی می‌افزاید: انتقال مطالب به کودکان به صورت اصولی و در عین حال با زبان کودکانه، کار بسیار سختی است و مربی‌هایی که در این رشته هستند یا کمک مربی یا سوارکارهای باسابقه‌ای هستند و واقعا کار با کودکان در این رشته، کار هر کسی نیست و باید کسی این مسئولیت را بپذیرد که بتواند برای کودک وقت بگذارد، حوصله و صبر داشته باشد. پیشرفت کودکان بسیار آهسته رقم می‌خورد. بسیاری از مسائلی که در آموزش با کودکان وجود دارد در آموزش با بزرگسالان وجود ندارد و آنها بعد از دو سه جلسه با اسب ارتباط برقرار می‌کنند ولی در کودکان این ارتباط کندتر برقرار می‌شود. گاهی حوصله ندارند گاهی خوابشان می‌آیند؛ گاهی گرسنه هستند. بنابراین باید شکیبا بود تا کودک همکاری کند.
از او می‌پرسم آیا این ورزش برای کودکان خطرناک است که می‌گوید: به هر حال هر ورزشی با یکسری خطرها همراه است. سوارکاری، هم رشته پرخطری است و احتمال زمین خوردن در آن وجود دارد. ولی وظیفه ما این است که تا حد امکان، خطرها را کمتر کنیم و اسب کوچک و کاملا رام را در اختیار کودکان‌مان قرار بدهیم؛ مانژمان را استاندارد کنیم. مربی تمام حواس خود را روی کودک معطوف کند و کودکان حتما وسایلی مانند کلاه سوارکاری داشته باشند. تمام اینها باعث می‌شود خطرها کاهش پیدا کنند اما به هر حال، ورزش سوارکاری، پر هیجان و پرخطر است.
این مربی سوارکاری کودکان در مورد ایده‌آل‌ترین سن برای پونی‌سواری می‌گوید: نمی‌توان به طور قطعی ایده‌آل‌ترین سن آموزش به کودکان را گفت؛ چرا که کودکان از سه سالگی وجود حیوانات را درک می‌کنند و به آنها علاقه دارند. به طور کلی در سنین بین سه تا پنج سالگی کودکان بیشتر برای تفریح سوارکاری می‌کنند ولی بزرگتر که می‌شوند راه خودشان را در این ورزش پیدا می‌کنند. البته اگر بچه‌ها از همان کودکی آموزش را شروع کنند؛ در بزرگسالی یکی از بهترین‌های رشته سوارکاری خواهند بود.
از «صدیقی» می‌پرسم با تجربه شما انتظار والدین از کودکان در چه حدی باید باشد؟ که توضیح می‌دهد والدین باید صبور باشند و اجازه بدهند کودک سه تا پنج ساله، بیشتر از سوارکاری لذت ببرد و با حیوان انس بگیرد و اصلا توقع به یکباره سوارکار شدن او را نداشته باشند. این آموزش‌های کودکی بعدا در بزرگسالی خود را نشان می‌دهد. در این راستا والدین معمولا می‌پرسند آیا کودک ما بعد از ۱۰ جلسه می‌تواند سوارکاری کند؛ واقعیت این است که سوارکاری رشته‌ای است که انتهای مشخص ندارد و هرکسی آن را برای چیزی یاد می‌گیرد. یکی برای مسابقات، دیگری برای مربی‌گری، برخی صرفا برای تفریح و لذت. سوارکاری رشته به‌روزی است که هر روز می‌شود آن را به روز کرد. بنابراین صبور باشند و با صبوری اجازه دهند کودک آرام آرام مسیر خود را پیدا کند.
این بانوی ورزشکار در پاسخ به اینکه اگر قبل از آموزش با پونی، کودک را با اسب‌های بزرگتر آشنا و سوار کنیم چقدر در موفقیت بیشتر، آنها نقش دارد؟ خاطرنشان می‌کند: برخی از والدینی که برای آموزش دیدن کودکان به این مکان‌ها می‌آیند، می‌گویند کودک ما همراهمان بر روی اسب سوار شده آن هم اسب بزرگ؛ و هیچ ترسی ندارد اما اینگونه نیست و وقتی ما کودکان را به تنهایی با اسب‌های کوچک به مانژ می‌بریم و با کودک تنها می‌شویم؛ متوجه می‌شویم که ارتفاع آنها را اذیت کرده و ترسیده شدند اما چون حمایت والدین را داشتند کمتر ترس را بروز داده‌اند.
به طور کلی کار با کودکانی که قبلا اصلا تجربه سوارکاری ندارند؛ راحت‌تر است. چون بعد از چند دقیقه از اولین سوار شدن بر اسب، احساس آرامش می‌کنند و ادامه کار را دوست دارند اما اینکه با اسب‌های بزرگتر سوار شده باشند و یا با بی‌احتیاطی نزدیک اسب‌های بزرگتر قرار گرفته باشند و تجربه خوبی نداشته باشند؛ بیشتر آنها را دچار استرس می‌کند.
صدیقی در مورد مشکلات و مسایلی که در باشگاه‌داری و این رشته ورزشی با آنها مواجه است نیز می‌گوید: من و همسرم آقای مهاجری به عنوان کسانی که در این رشته، در کرمان این باشگاه را مخصوص کودکان تاسیس کردیم؛ مشکلات زیادی را پشت سر گذاشتیم.
از آنجا که این شغل، یک کار پردردسر و پر زحمت و پر استرس است بایستی با حمایت مسئولان، راه را برای آموزش به کودکان، آسانتر و راحت‌تر کرد. چرا که اگر کودکان، در هر رشته‌ای از کودکی آموزش را شروع کنند؛ در بزرگسالی یکی از بهترین‌های آن رشته خواهند بود. اما ما معمولا حمایتی نمی‌بینیم. با این حال ما با همه مشکلات این حرفه را ادامه دادیم تا کودکان بتوانند لذت ببرند و استعدادشان در این زمینه شکوفا شود.
مریم صدیقی» مدیر و مؤسس باشگاه سوارکاری کودکان و فعال این رشته در پایان با آرزوی موفقیت همه کودکان در این رشته می‌گوید:
بسیار از شما متشکرم که این وقت را گذاشتید و معضلات و مشکلات را در این زمینه جویا شدید.
