تپه‌هایی که چشم دارند!

درباره‌ی روستای میمند که ساکنانش هنوز به سبک اجدادشان در دل کوه زندگی می‌کنند

در انتهای دره‌ای در جنوب کوه‌های مرکزی ایران منطقه‌ی تاریخی به نام میمند واقع شده است که شیوه‌ی زندگی مردمانش از سال‌های دور تا به امروز به شکل سنتی همچنان در جریان است. کوچ نشینانی که روزگارشان را از راه کشاورزی و دامداری می‌گذرانند و میان اقامتگاه‌های تابستانی و زمستانی خود در فصول مختلف سال در حرکت هستند. در طول فصل سرما در قسمت‌های انتهایی دره و در خانه‌های صخره‌ای که در دل کوه ساخته شده‌اند اقامت دارند

آویدنیوز: نیازی به گفتن دوباره نیست که «میمند» یکی از دیدنی‌ترین روستاهای ایران است و اگر هنوز به این مکان باستانی سفر نکرده‌اید فرصت را از دست ندهید. لذت زندگی در خانه‌هایی موسوم به «دستکند» که هزاران سال پیش در دل کوه کنده شده‌اند، وصف‌ناشدنی‌ست.
زندگی در دستکندها در نگاه اول مشکل به نظر می‌رسد ولی همین که یکی دو شب در این غارها بمانی تازه کنجکاو می‌شوی که اجدادت در هزاران سال قبل چطور زندگی می‌کردند؛ آن هم بدون کولرگازی و بخاری!
میمند از شهربابک ۳۷ کیلومتر، از سیرجان ۱۳۵ کیلومتر و از رفسنجان ۱۲۰ کیلومتر فاصله دارد؛ انتخاب مسیر با خودتان است.
کفش مناسب برای پیاده‌روی و کوهنوردی هم همراه داشته باشید. اگر از وضعیت تنفسی خود بی‌اطلاع هستید در دستکندها آتش روشن نکنید. این اتاق‌ها به جز در خروجی، ورودی دیگری ندارند. از دودکش هم خبری نیست. محلی‌ها اگر آتش روشن می‌کنند به دود آن عادت دارند. ورودی اکثر دستکندها هم کوتاه است. پس قدبلندها باید هنگام ورود مواظب کله‌ی خود باشند.
زندگی در میمند کاملاً ساده است؛ بدون دود و صدای بوق ماشین، بدون صف طولانی بانک و چراغ‌های قرمزی که ثانیه‌شمارشان دیگر دارد به ساعت‌شمار تبدیل می‌شود. صبح زود با صدای خروس بیدار می‌شوی و چشمت به آسمان صاف می‌افتد. همین یعنی زندگی. بعد نوبت سرشیر و پنیر تازه است و کار روزانه در آغل.
خلاصه این که در آن‌جا از استرس و افسردگی خبری نیست. همه هم‌دیگر را می‌شناسند و صمیمی هستند. میمند دیدنی‌های جالبِ توجه و بکری دارد که باقی ماندن آن‌ها به همان شکل چند هزار سال پیش، جلب توجه می‌کند. حمام قدیمی روستا یکی از همین دیدنی‌هاست که به صورت دستکند ساخته شده است. علاوه بر این، وجود آتشکده، مسجد و حسینیه، آن هم کنده شده با دست انسان در نوع خودش جالب توجه است.
میمندی‌ها حدود شش تا هفت ماه از سال را در آغل‌سراها که در نزدیکی روستاست، زندگی می‌کنند و در آن‌جا هم برای خودشان خانه‌هایی عجیب و غریبی دارند که به آن‌ها «مرخانه» می‌گویند که در دل خاک ساخته شده‌اند.
خود روستا هم از نظر استراتژیک در موقعیت بسیار مناسبی‌ست. به گونه‌ای که اگر دو تفنگچی در دو طرف گلوگاه ابتدای روستا مستقر شوند به راحتی می‌توانند از ده دفاع کنند. این روستا از نظر دفاعی مانند قلعه‌ای مستحکم است که زمانی قبایل شکست‌خورده‌ی جنگ‌های کرمان هم به آن پناه می‌بردند.
در سی و نهمین اجلاس میراث فرهنگی یونسکو پرونده‌ی منظر فرهنگی میمند مورد بررسی قرار گرفت و با کسب اکثریت آرا، به عنوان نوزدهمین اثر جهانی ایران در فهرست یونسکو به ثبت رسید.
از سوی یونسکو از منظر فرهنگی میمند این‌چنین یاد شده است: «در انتهای دره‌ای در جنوب کوه‌های مرکزی ایران، منطقه‌ی تاریخی به نام میمند واقع شده است که شیوه‌ی زندگی مردمانش از سال‌های دور تا به امروز به شکل سنتی همچنان در جریان است. کوچ‌نشینانی که روزگارشان را از راه کشاورزی و دامداری می‌گذرانند و میان اقامتگاه‌های تابستانی و زمستانی خود در فصول مختلف سال در حرکت هستند. در طول فصل سرما در قسمت‌های انتهایی دره و در خانه‌های صخره‌ای که در دل کوه ساخته شده‌اند، اقامت دارند.»