برای حفظ رابطه‌ی خوب زناشویی، از تفسیر زود هنگام بپرهیزید
به دقت به حرف‌های همسر گوش کردن و توجه کردن به او بدون قطع کردن صحبت‌هایش، نشانه‌ای از احترام گذاشتن به همسر است.
آوید نیوز: پایه و اساس زندگی، برقراری روابط اجتماعی با سایرین است. انسان، موجودی اجتماعی است که برای رفع نیازهای جسمانی، عاطفی و روانی خود نیاز به رابطه با دیگران دارد و فرق انسان و حیوان، اجتماعی بودن انسان است.
ادامه‌ی زندگی انسان در ارتباط با سایرین است که جریان می‌یابد و لازمه‌ی زندگی اجتماعی این است که افراد با دیگران سازگاری داشته باشند. رفتار ما انسان‌ها در ارتباط با دیگران شکل می‌گیرد و محیط اجتماعی روی رفتار فرد تأثیر می‌گذارد.
اعضای خانواده نیز شامل پدر، مادر، خواهر، برادر و… با یکدیگر ارتباط دارند. رفتار تک تک افراد خانواده بر رفتار دیگران تأثیر می‌گذارد و این رابطه دائماً در خانواده تکرار می‌شود و به خانواده روحی تازه می‌بخشد. به‌طور کلی ۳ نوع ارتباط و رابطه در محیط خانواده دیده می‌شود:
رابطه‌ی زن و شوهر: رابطهای است که زوجین با یکدیگر دارند و فرزندان دخالتی دراین رابطه ندارند.
رابطه‌ی پدر و مادری: نقشی است که هر کدام از زن و شوهر به‌عنوان پدر و مادر در قبال فرزندان دارند.
رابطه‌ی فرزندان با یکدیگر: رابطهای است که بین هر کدام از فرزندان برقرار می‌شود.
خانواده و نقش آن در روابط اجتماعی فرزندان
خانواده یکی از نهادهای بنیادی جامعه‌ی انسانی است. انسان بسیاری از امور را از خانواده یاد می‌گیرد و پایه‌های اجتماعی شدن و ارتباط با سایرین از این نهاد اجتماعی ریشه می‌گیرد. خانواده با پیوند مشترک زن و مرد تشکیل می‌شود. زن و شوهر در درون خانواده هر کدام با معیارهای خاصی با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و نقش‌های خاصی را بر عهده می‌گیرند. در صورتی که نیازهای خانواده اعم از نیازهای جسمانی یا روانی به نحو مطلوب رفع شود؛ کانون خانواده پا بر جا خواهد ماند و در غیر این صورت یعنی زمانی که نیازهای خانواده حل نشود؛ خانواده با مشکل روبه‌رو می‌شود و متزلزل و بی‌ثبات می‌گردد. وقتی زن و شوهر احساسات و عواطفی که نسبت به یکدیگر دارند را بروز می‌دهند باعث قوی‌تر شدن رابطه‌ی زناشویی می‌شود؛ حس اعتماد و صیمیمت نسبت به یکدیگر افزایش می‌یابد.
نوع رابطهای که بین زن و شوهر و فرزندان برقرار است؛ برای ارتباط اجتماعی فرزندان در آینده موثر است. فرزندان در خانواده، الگوی ارتباطی والدین را یاد می‌گیرند و سعی می‌کنند در روابط اجتماعی‌شان با دیگران، از آن سود جویند. پایه‌های اجتماعی شدن فرزندان از خانواده شکل می‌گیرد. به دلیل پیوندهای عاطفی قوی‌ای که بین والدین و فرزندان وجود دارد؛ والدین بر افکار، رفتار، روابط اجتماعی فرزندان‌شان تأثیرگذاری بیشتری دارند؛ بین فرزندان و والدین باید رابطه‌ی صریح و روشن وجود داشته باشد. مهر و محبت واقعی و عشق بی‌قید و شرط باید به فرزندان داده شود. این امر باعث می‌شود فرزندان احساس این را داشته باشند که برای خود و دیگران ارزشمندند. در ارتباطات صرفاً کم یا زیاد بودن روابط اهمیت ندارد بلکه نوع رابطه و کیفیت رابطه مهم است.
ارتباط زناشویی
ازدواج می‌تواند یکی از صمیمی‌ترین، خشنود کننده‌ترین و قابل دوام و رشد دهنده‌ترین احساس‌ها را بین دو نفر به‌وجود آورد. ازدواج به‌عنوان مهم‌ترین رسم اجتماعی در سرتاسر تاریخ بشری برای رسیدن افراد و دستیابی آنان به نیازهای عاطفی و جسمانی مورد تأئید بوده است.
ازدواج، رابطهای انسانی و پیچیده است. برای اینکه این رابطه‌ی انسانی تداوم داشته باشد؛ زن و شوهر باید برای یکدیگر ارزش و احترام قائل باشند. برای اینکه زن و شوهر برای یکدیگر ارزش قائل باشند باید هرکدام سه ویژگی را دارا باشند:
احترام: زن و شوهرها باید احترام گذاشتن به یکدیگر را به‌صورت کلامی و غیرکلامی بروز دهند. به دقت به حرف‌های همسر گوش کردن و توجه کردن به او بدون قطع کردن صحبت‌هایش، نشانه‌ای از احترام گذاشتن به همسر است.
درک و فهم: یعنی اینکه مسائل را از زاویه‌ی دید همسر نگاه کنیم و با او همدردی و همدلی نمائیم.
حساسیت: در ارتباط با همسر باید از نیازهای او آگاهی داشته باشیم. برای شناخت خواسته و تمایلات همسر و برای شنیدن نیازهای او، باید وقت صرف کنیم اگر همسران نیازهای یکدیگر را نشناسند و به نیازهای یکدیگر توجه نکنند؛ به تدریج از یکدیگر دور و دورتر می‌شوند و رابطه‌ی سردی بین آنها به‌وجود می‌آید.
زن و شوهرها باید یاد بگیرند که در زمانی مناسب با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. اگر مسأله‌ای وجود دارد که همسران باید در مورد آن بحث کنند؛ لازم است که این کار خیلی سریع انجام شود.
زن و شوهرها لازم است بتوانند که وقتی یکی از طرفین، رفتار یا کار خوب انجام می‌دهد، بلافاصله با گفته‌های مثبت و تقویت کننده، آن رفتار یا عمل را تشویق کنند و این امر ارتباط زناشویی را محکم نموده و دوستی و محبت بین آنها را زیاد می‌کند. همچنین برای اینکه این ارتباط زناشویی تیره و کمرنگ نشود؛ چنانچه یکی از زوجین مرتکب عمل یا رفتاری می‌شود که نیاز به تذکر دارد؛ باید در فرصتی مناسب با در نظر گرفتن شرایط مکانی، تذکر داده شود و نباید در این مورد عجله کرد.
در ارتباطات زناشویی رفتار هر فردی بر روی رفتار طرف مقابل تأثیر خواهد گذاشت. بنابراین زن و شوهر باید نهایت سعی و تلاش را در انجام دادن رفتار خوب و مثبت داشته باشند. انجام یک رفتار مثبت خوب، بروز رفتارهای مثبت بعدی از جانب زوجین را به همراه خواهد داشت.
چنانچه زن و یا شوهری بنا به دلایلی از قبیل بی‌حوصلگی، انجام کار زیاد و… در لحظه‌ای، رفتار منفی و نادرست از خود نشان دهد؛ برای حفظ رابطه‌ی خوب زناشویی، همسر و یا طرف مقابل نباید مقابله به مثل کند و یا او نیز از روی لجبازی و انتقام جویی رفتار منفی از خود بروز دهد.
همچنین برای حفظ رابطه‌ی خوب زناشویی، از تعبیر و تفسیر و نتیجه‌گیری زود هنگام باید پرهیز کرد. وقتی دو نفر با هم ازدواج می‌کنند؛ دو فرهنگ و بافت خانوادگی متفاوت‌اند و از جهت شخصیتی طرز تفکر، سلیقه و تمایلات نیز اختلاف‌هایی دارند. بنابراین به‌وجود آمدن اختلاف و کشمکش، امری طبیعی است. نحوه‌ی رفتار، کنار آمدن و برخورد کردن زوجین با این اختلاف‌هاست که تفاهم را به‌وجود می‌آورد و یا به‌عبارتی باعث حل و فصل اختلاف می‌گردد. زن و شوهرها اگر مسائل جزئی اختلاف را جدی نگیرند و بدان بال و پر ندهند؛ می‌توانند به تفاهم برسند و اختلافات جزئی را با نادیده گرفتن حل کنند. این تفاوت‌ها اگر به درستی درک شوند و توام با عشق باشند، باعث رشد و تقویت و جذب زن و شوهرها می‌گردد. برقراری بقای درخواست‌های زناشویی، باعث افزایش مهر و وابستگی عاطفی میان زن و مرد می‌گردد. برای اینکه زن و مرد در ارتباط با یکدیگر، احساس رضایتمندی نمایند؛ رعایت موارد زیر ضروری است:
ـ کمک به یکدیگر
ـ مشورت کردن با یکدیگر
ـ قدردانی کردن از یکدیگر
ـ احترام گذاشتن به هم
ـ رفت و آمد با خانواده‌ی همسر
مردان در کارهای منزل می‌توانند به همسران‌شان کمک کنند و زنان نیز می‌توانند در انجام وظایف همسرشان کمک نمایند. زن و شوهرها زمانی که با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند؛ باید مشخص کنند چه احساسی داشته‌اند و رفتار همسرشان چه نقشی در به‌وجود آمدن احساسات داشته است و آگاه باشند که رفتار همسرشان در چه شرایطی روی می‌دهد.
برای اینکه روابط زن و شوهر استحکام داشته باشد؛ می‌توانند موارد زیر را سر لوحه‌ی زندگی خود قرار دهند:
- مثبت بودن در ارتباط زناشویی (کلمات مثبت را به کار بردن)
- انعطاف پذیر بودن در روابط
- با جرأت و اعتماد به نفس بودن
- در مقابل یکدیگر به‌صورت دفاعی و تهاجمی عمل نکردن
- استفاده از عبارت‌های شخصی مثل من (در ارتباطات زناشویی فرد باید مسئولیت رفتارش را بپذیرد)
- اگر توافقی بین زن و شوهر به‌وجود آید؛ باید بیان گردد
- قدردانی از یکدیگر را به زبان آوردن
- زن و شوهر باید محبت خود را ابراز نمایند
- داشتن صداقت متقابل
- قطع نکردن صحبت یکدیگر
- مشاجره نکردن در مورد مسائل جزئی
- استفاده نکردن از واژه‌های همیشه و هرگز و استفاده‌ی نسبی از واژه باید و نباید
- اتفاقات و حوادث را نباید فاجعه‌آمیز تلقی کرد
- توجه به موضوع اصلی به‌جای توجه به مباحث جزئی
- پرهیز از اهانت کردن به دیگران
- پرهیز از طعنه و توهین کردن
- پرهیز از انتقاد آزار دهنده
- برقراری و حفظ مهارت‌های ارتباطی و داشتن ارتباط اجتماعی با سلامت روحی روانی انسان، رابطه‌ی مستقیم دارد.
