یکی بخر و دو تا ببر زورکی و پولی!
بحث سرقفلی و سرجهازی یکی از مسائل رایج در نقل و انتقالات فوتبال ایران شده است که منوط به زمان حال هم نیست و دیر زمانی است که این رویه در فوتبال ایران ادامه دارد.
این سرقفلی و سرجهازی نیز به این شکل است که زمانی شما به عنوان خریدار یک بازیکن طراز اول و البته گرانقیمت وارد عمل می شوید و می دانید با گرفتن این بازیکن می توانید سر خود را برابر هواداران و رسانه ها بالا بگیرید، در ارتباط برای این جذب با مدیر برنامه و یا شخص آن بازیکن با این تبصره روبرو می شوید که در صورت جذب هدف مورد نظر، باید آن بازیکن دیگری را نیز به این قیمت خریداری نمائید.
این شرط ضمن عقد البته آنقدر محکم و استوار مطرح می شود که در صورت رد آن از سوی باشگاه به طور کلی مبطل عقد می گردد و هدف اصلی نیز از دسترس باشگاه خارج می گردد!
سرقفلی و سرجهازی در فوتبال ایران که البته از دیرهنگام بساط آن پهن شده است، آنقدر زیاد شده که اگر در گذشته فقط شامل بازیکنان تاپ و شاه ماهی فوتبال ایران در نقل و انتقالات می شد، حالا رفته رفته به بازیکنان درجه دو و سه هم کشیده شده است و به نحوی در نقل و انتقالات ایران سرایت پیاده کرده است که گویی با جذب هر بازیکن ولو از نوع درجه دو به پائین، با جذب اجباری یک بازیکن سرجهازی و سرقفلی، عوامل نقل و انتقالاتی، با حذب این بازیکن به یکدیگر جایزه می دهند و البته کمترین مقدار قرارداد آن بازیکن سرقفلی و سرجهازی شده نیز به خودش می رسد و بخش عمده آن در ابتدا به حساب آن شاه ماهی یا مدیر برنامه اش وسپس تمام کسانی که در این نقل و انتقالات دخیل بوده اند واریز می شود…
از همین روست که در فوتبال ایران هر زمان شما در سالم ترین شکل ممکن هم قصد جذب یک بازیکن بزرگ را داشته باشید باید خود را آماده این فرمول کنید که یکی بخر و دو تا (شاید بیشتر) ببر البته زورکی و پولی!
