کرمان قطب فوتبال بانوان کشور است

گفت‌وگو با مرضیه جعفری سرمربی تیم فوتبال شهرداری بم و نایب رییس هیات فوتبال بانوان استان کرمان

آوید نیوز: «مگر زن هم فوتبال بازی می‌کنه؟!»، «اصلا چه معنی داره که دختر جلوی چند هزار نفر شوت زیر توپ بزنه؟!» این جملات و جملات دیگری از این دست سال هاست در خصوص فوتبال بانوان مطرح می‌شوند. اما این روزها فوتبال ورزشی‌ست که پا را از صرفا یک ورزش فراتر گذاشته و به یک صنعت تبدیل شده است و زن و مرد هم نمی‌شناسد. بانوان ثابت‌قدم کشورمان دیگر اهمیتی به این حرف‌ها که از مغزهای بسته شده تراوش می‌کند، نمی‌دهند. نمونه‌اش گروهی از دختران این سرزمین که چند سالی‌ست در قامت تیم فوتبال بانوان شهرداری بم هر چه عنوان و مقام وجود داشته را درو کرده‌اند. ملکه های فوتبال شهرداری بم در طول ۱۲ سال برگزاری لیگ برتر بانوان کشور، شش قهرمانی را از آن خود کرده بودند و در لیگ امسال نیز تا پیش از شیوع کرونا، با کسب ۱۸ برد قاطعانه و بدون حتی از دست دادن یک امتیاز به صدر جدول چسبیده بودند و با آمار درخشان ۸۳ گل زده و ۶ گل خورده شایستگی‌های خود را برای کسب عنوان قهرمانی نشان دادند. تا این‌که پس از ماه‌ها بلاتکلیفی رسماً از سوی سازمان لیگ به عنوان تیم قهرمان معرفی شدند و هفتمین جام خود را به خانه بردند. در این میان نمی‌توان از نقش «مرضیه جعفری» مربی جوان و توانای این تیم به سادگی گذشت. جعفری که عهده‌دار پست نایب رییسی هیات فوتبال استان کرمان نیز است در نشستی صمیمی به سوالات آوید نیوز در خصوص فوتبال بانوان پاسخ داد.

* قبل از هر چیز شرایط و سطح کیفی این دوره از مسابقات لیگ برتر فوتبال چگونه بود؟

در سال‌های گذشته دو سه تیم برای قهرمانی می‌جنگیدند ولی امسال رقابت خیلی نزدیک بود. شاید دلیلش این می‌تواند باشد که بازیکنان خوب در تیم‌های مختلف پخش شده بودند.

* خیلی‌ها بر این نکته اذعان دارند که دستمزد بانوان فوتبالیست نسبت به آقایان بسیار پایین است. نظر شما در این باره چیست؟

مبلغ کلی که برای کل یک تیم فوتبال بانوان هزینه می شود برابر است با دستمزد یک بازیکن متوسط رو به پایین لیگ برترآقایان در یک فصل. ایاب و ذهاب و خورد و خوراک هم هست.  وقتی چنین هزینه‌ایی برای کل تیم در نظر گرفته می‌شود مشخص است چقدر به بازیکن می‌رسد. البته من از شرایط تیم‌های دیگر خبر ندارم  و در مورد تیم خودم می‌گویم. ضمن این‌که شغل اکثر این بازیکنان فقط فوتبال بازی کردن است.

* یکی از مسائلی که بانوان ورزشکار به ویژه فوتبالیست را نگران می‌کند، مقوله‌ی ازدواج است. در باشگاه شما با این مساله چگونه رفتار شده است؟

در تیم ما بازیکنانی حضور دارند که متاهل‌اند. بعضی از آن‌ها سه چهار سال است که متاهل‌اند ولی آمادگی بدنی خود را حفظ کرده‌اند. کاپیتان تیم ما زمانی که کاپیتان تیم ملی بود، ازدواج کرد و این امر تاثیری در روند کارش نداشته. البته می‌توان گفت در باشگاه ما برخورد با بازیکنان متاهل حتی بهتر است.

* مهم‌ترین عاملی که سبب شده مرضیه جعفری موفق ترین مربی بانوان فوتبال ایران باشد چیست؟

خب من در یک خانواده‌ی کاملا ورزشی به دنیا آمدم. پدرم در بم مربی فوتبال و برادرم بازیکن بود. ضمن این‌که مربی‌گری ذاتی هم هست. یک سری مدارج علمی را هم باید طی کرد. مدیریت کردن هم نیاز دارد که فکر می‌کنم این‌ها را از پدرم به ارث بردم و ایشان هم در این زمینه بسیار به من کمک کرد.

* پس بیایید برگردیم به کمی عقب‌تر. چه شد که راه مربی‌گری فوتبال را انتخاب کردید؟

زمانی‌که فوتبال بانوان راه افتاد من حدود ۱۷ سال سن داشتم. از لحاظ درسی هم درسم خوب بود. ریاضی می‌خواندم و  معدل سال سوم دبیرستانم ۱۹/۹۸ شده بود. از آنجا که در یک خانواده‌ی فوتبالی بزرگ شده بودم و تمام وقت‌های بیکاری‌مان را با برادرهایم و اقوام پدری‌ام به فوتبال می‌پرداختیم، سریع جذب این رشته شدم و در سن ۱۷ سالگی به عنوان بازیکن و اولین مربی فوتسال کارم را شروع کردم. متاسفانه با وقوع زلزله در سال ۸۲ به جز یک نفر، کل بازیکنانم فوت شدند. همین اتفاق تلخ باعث انگیزه‌ی بیشتر در من شد تا شاید بتوانم نقشی در باز گرداندن نشاط به جامعه داشته باشم. این بود که تیم را با بچه‌های جدید راه انداختیم و در سال ۸۴ قهرمان استان شدیم. هر روز سخت‌تر از دیروز تمرین کردیم تا بتوانیم بهتر نتیجه بگیریم. هر بازی برای ما حکم فینال بود و من به شخصه می‌دیدم که هر برد ما چگونه باعث خوشحالی مردم به ویژه بانوان می‌شود.

* استقبال از بازی های شما در بم چگونه است؟

نوع و میزان تبلیغات ما محدودیت دارد و ما در این زمینه مشکل داریم. یعنی با توجه به محدودیت‌هایی که برای فوتبال بانوان وجود دارد، آن طور که باید نمی‌توانیم برای بازی‌ها تبلیغ کنیم.  وگرنه مردم بم فوق العاده به این تیم عشق می‌ورزند و این را با استقبال از ما پس از پایان هر بازی و با پیام‌های محبت‌آمیز نشان داده‌اند. چه این‌که سال گذشته در جشن قهرمانی‌مان چهار الی پنج هزار نفر به استادیوم آمده بودند.

* به عنوان یک مربی موفق و مدیر ورزشی به فکر تربیت نیروهایی هم‌سطح خودتان هستید؟

قطعا دوست دارم کسی بیاید و این روند موفقیت‌آمیز حفظ شود. دخترم ۱۲ سال سن دارد که برای او از همین الان آینده‌ی خوبی در مربی‌گری برای او متصور هستم. در تمام بازی‌ها با ماست از روی سکو به تیم انگیزه می‌دهد و به نوعی هدایت می‌کند.

* به این نکته اشاره کردید که امسال رقابت سختی بین تیم‌ها وجود داشت. سخت‌ترین بازی تیم شما کدام بازی بود؟

بازی با وچان کردستان که به مقام نایب قهرمانی رسید خیلی سخت بود. شرایط آب و هوایی وچان با بم کاملا متفاوت بود. از سه روز قبل از بازی برف باریده بود. در حالی‌که بم کلا شهر بدون برفی است. بارش برف هم باعث شده بود زمین گل‌آلود شود و این برای بازیکنان من که عادت به بازی روی زمین هموار و چمن مصنوعی داشتند کار را سخت کرده بود. بچه‌ها روی این زمین لیز می‌خوردند و نمی‌توانستند ضربات آخر را بزنند. جو استادیوم هم خیلی سنگین بود و مسئولین شهر و استان هم حضور داشتند.  نیمه‌ی اول علی‌رغم این‌که کل بازی دست ما بود یک بر صفر عقب افتادیم. با توجه به روحیاتم که اگر پنج گل هم جلو باشیم در استراحت بین دو نیمه با هیجان ایرادات تیم را می‌گویم، خیلی آرام با بازیکنانم صحبت کردم و از آنجا که بازی در سالگرد زلزله برگزار می‌شد با چشمانی اشکبار رو به آسمان کردم و از خدا خواستم به حرمت آن ها که در زلزله چهره در نقاب خاک کشیدند مزد زحمات‌مان را بگیریم و بازی را به نفع خودمان تمام کنیم. همین اتفاق هم افتاد و خدا کمک‌مان کرد و نیمه‌ی دوم توانستیم نتیجه‌ی بازی را عوض کنیم و با برد سه بر دو قهرمان نیم‌فصل شویم.

* در این مدت بردهای عجیب و غریب کم نداشتید!

دقیقا. پارسال بازی با سپاهان اصفهان ۹۰درصد بچه‌ها آنفولانزا گرفته بودند. به طوری که مجبور شدیم در اتوبوس به بازیکنان سرم وصل کنیم و یک‌سره به بیمارستان برویم. مردد بودم که بازی کنیم یا نه. شب قبل از بازی با بازیکنان جلسه گرفتیم. کاپیتان گفت خانم خیلی سخته بچه‌ها همه بیمارند. خندیدم و گفتم فردا نتیجه‌ی بازی مال ماست. روز بعد همه بی‌حال و مریض به میدان رفتند. نیمه‌ی اول بازی را یک بر صفر باختیم اما بین دو نیمه به بازیکنانم نگفتم که مریض هستند. گفتیم باید ببریم و می‌بریم و با بازی خوب بچه‌ها دو بر یک بازی را بردیم.

* حمایت شهرداری بم از شما چگونه بود؟

به شدت حمایت معنوی می‌شویم. ولی از لحاظ مالی شرایط چندان خوب نیست.

* کار هم‌زمان مربی‌گری و عضویت در هیات فوتبال سخت نیست؟

حدود هشت ماه است که به عنوان نایب رییس هیات فوتبال استان انتخاب شده‌ام. اوایل فکر نمی‌کردم بتوانم از پس این مسئولیت برآیم. اما بعد از مدت کوتاهی متوجه جو فوق‌العاده خوب و منظم این هیات شدم. مخصوصا در خصوص فوتبال بانوان آن‌قدر که در هیات استان به این رشته‌ی ورزشی بانوان‌ اهمیت می‌دهند، در استان‌های دیگر نمی‌دهند. هر چه برای فوتبال بانوان خواستم کوتاهی نشده و احترام بانوان همواره حفظ شده است.

* صحبت پایانی…

در پایان لازم است از آقایان قرایی و دادگر از اعضای هیات فوتبال تشکر کنم. متاسفانه ما خیلی برنامه داشتیم اما کرونا دامنگیر همه‌ی دنیا شد. وگرنه با حمایت‌های هیات از فوتبال بانوان خیلی بیشتر از این رشد می‌کرد و به جرات می‌گویم کرمان قطب فوتبال بانوان کشور است.