امروزه ثابت شده است که وراثت حدود ۳۰ تا ۶۰ درصد و محیط۴۰ تا ۷۰ درصد بر رشد مغز اثر دارد. چنانچه کودک شما در محیطی پر بار قرار گیرد؛ مغز وادار به واکنش می‌شود و به لحاظ ساختاری، تغییراتی در آن ایجاد می‌گردد و در نتیجه سلول‌های مغز بهتر از قبل با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و تعداد سلول‌های پشتیبان افزایش یافته که در نهایت ظرفیت یادگیری در کودک افزایش می‌یابد
توصیه‌هایی برای پر بار کردن محیط کودک
- آشنا نمودن کودک با واژه‌های جدید و تحریک قشر شنیداری قبل از سن مدرسه (با خواندن داستان و نام بردن اشیاء و تشویق کودک به خواندن و نوشتن بعد از سن مدرسه)
- ایجاد موقعیت برای ورزش و تحریک بدنی کودک با بازی‌هایی مثل لی لی کردن، پریدن، جهیدن، چرخیدن، خزیدن، تاب خوردن، نشانه‌گیری و پرتاب، بازی‌های توپی
یادگیری انسان با یادگیری حرکتی آغاز می‌شود. یعنی کودکان ضمن حرکت کردن، یاد می‌گیرند. در واقع کسب مهارت‌های حرکتی در هر مرحله از رشد، پایه‌ای برای یادگیری مرحله‌ی بعدی می‌شود. تحقیقات نشان داده است که موفقیت‌های تحصیلی و شناختی در بسیاری از حیطه‌ها، بر پایه‌ی تجربه‌های حرکتی استوار است؛ بنابراین والدین و معلمین محترم باید دقت و شرایط کافی را جهت انجام تمرینات حرکتی مهیا سازند تا کودکان کمتر دچار مشکلات یادگیری شوند. در اینجا تعدادی از تمرین‌های حرکتی ارائه می‌گردد:
راه رفتن به جلو، عقب، چپ، راست.
پریدن جفت پا به جلو،عقب، چپ، راست
سینه‌خیز رفتن به طوری که آرنج راست با زانوی چپ وآرنج چپ با زانوی راست هم زمان خم شود.
چهار دست و پا رفتن به طوری که آرنج راست با زانوی چپ و آرنج چپ با زانوی راست هم‌زمان حرکت کند.
چرخاندن مداد بین انگشتان یک بار با دست راست یک بار با دست چپ و یک بار با هر دو دست
ضربه زدن آرنج راست به زانوی چپ وآرنج چپ به زانوی راست (یکی درمیان)
ضربه زدن به توپ، اول با دست راست بعد با دست چپ سپس با هر دو دست
غلت زدن در امتداد یک خط راست
چرخیدن دور خود ۲۵ ثانیه به یک جهت وبرعکس
پرتاب کردن و گرفتن توپ با هر دو دست
وسایلی که برای تقویت مهارت‌های حرکتی مناسب هستند نیز عبارتند از:
حلقه‌ی بسکتبال (مینی بسکتبال) ۲- طناب بازی۳ – دارت آهن ربایی۴- راکت توپ پینگ پنگ ۵- بولینگ ۶- پرتاب حلقه ۷- پارچه لی لی ۸- انواع توپ‌ها ۹- توپ بادی بزرگ جهت نشستن و پریدن با حفظ تعادل
طرح مسئله و ایجاد چالش و وادار کردن کودک به تفکر برای حل مسئله به طرق مختلفی هم‌چون شیوه‌ی مداد کاغذی، استفاده از الگو، از راه مقایسه کردن با روش بحث و جدل از طریق آمار یا کارهای هنری. بدین گونه شما مسیرهای عصبی زیادی در مغز کودک ایجاد می‌کنید. جالب‌تر این‌که اصلاً برای مغز اهمیت ندارد که به پاسخ برسد یا نرسد؛ تنها درگیر شدن کودک در فرایند حل مسئله، منجر به واکنش شیمیایی مغز می‌شود و اثرات مطلوب بر جای می گذارد.
انجام کارهای هنری موجب افزایش تمرکز، خلاقیت، خودکفایی، هماهنگی، خویشتنداری و بالا رفتن سطح مهارت و توانمندی کودک می‌شود. برای مثال وقتی که شما به یک قطعه موسیقی گوش می‌دهید؛ تمام مغز درگیر می‌شود و هر دو نیمکره‌ی مغز فعال می‌شود. البته نه هر موسیقی، موسیقی بدون کلام مثل موتزارت. تحقیقات نشان داده است که موسیقی در تقویت مهارت‌های اجتماعی و تحصیلی، نقش عمده‌ای داشته و حافظه‌ی فرایندی را تقویت می‌کند و در نتیجه یادگیری پایدار به وجود می‌آید. (داولینگ ۱۹۹۳)
