آویدنیوز: بازی کردن کودکان در دوران کودکی، بهترین و مهم‌ترین روش برای یادگیری مهارت‌های زندگی است و این فراگیری تا عمق وجود آن‌ها رسوخ می‌کند. در گذشته که امکاناتی مثل وسایل بازی متفاوت و مکان‌هایی مختص بازی و انواع بازی‌های رایانه‌ای وجود نداشت، کودکان سعی می‌کردند تا خود به همراه بزرگترها، بازی‌هایی را با فکر خودشان به وجود آورند تا در ساعاتی از روز که مشغول بازی هستند، حداکثر لذت را از بازی خود ببرند.
در روزگاری نه چندان دور، کوچه‌های محلات ما پر بود از هیاهوی کودکان و نوجوانان که شادمانه به بازی مشغول بودند. بازی‌هایی ساده و بی‌آلایش که با ابتدایی‌ترین وسایل انجام می‌شد. چند توپ و سنگ، تیله، توپ‌های دست‌ساز پارچه‌ای یا پلاستیکی، پوست گردو و مانند این‌ها، همه‌ی ابزار و تجهیزات این بازی‌ها بود.
اما امروز تنوع اسباب‌بازی‌ها و جذابیت روزافزون آن‌ها، گسترش شبکه‌های تلویزیونی و ماهواره‌ای، بازی‌های جالب رایانه‌ای و فضاهای رو به گسترش مجازی، آن چنان نسل امروز کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار داده که دیگر جایی برای بازی‌های جمعی نگذاشته و همه چیز را به سوی فردگرایی در جامعه سوق می‌دهد.
کاش می شد تا نسل امروز را با بازی‌های محلی آشنا کنیم
ما هم می‌توانیم این بازی‌ها را به همراه کودکان خود انجام دهیم تا هم در یادگیری آن‌ها به کودکان کمک کنیم و هم خاطره‌ی روزهای کودکی‌مان را زنده کنیم؛ این بازی‌ها ما را مجبور می‌کند تا ساعاتی را در جمع دوستان و خویشاوندان شاد باشیم، تحرک داشته باشیم و خاطره‌ای خوش را در ذهن خود به جای بگذاریم.
بازی هفت سنگ:
این بازی نیاز به محیطی باز برای دویدن دارد.
روش بازی:
هفت تکه سنگ یا خشت را روی هم بچینید؛ بچه‌ها به دو گروه تقسیم می‌شوند. یک گروه نگهبانی آجرها را بر عهده دارد و گروه دیگر در صدد ریختن سنگ‌ها برمی‌آیند؛ هرکس که موفق به ریختن سنگ‌ها شود، توسط یکی از گروه نگهبان تعقیب می‌شود و با توپ یا وسیله‌ای که ضربه‌ی آن دردناک نباشد، به شخص مورد تعقیب ضربه می‌زند. در این فاصله، هرکس موفق به چیدن سنگ‌ها شود، می‌گوید: «هفت سنگ بالا» وآن تیم، برنده‌ی بازی می‌شود.
این بازی هیجان زیادی را برای بچه‌ها به همراه دارد و ضمن این که نوعی ورزش و تحرک سالم است؛ باعث شادی فراوان و رها شدن انرژی آن‌ها می‌شود.
