گل میزنند و شادی تحویل میدهند
آوید نیوز: اگر فکر میکنید رقابت در انتخاب نوع لباس در آغاز هر بهار فقط به شما اختصاص دارد و تنها این شما هستید که با انتخاب نوع پوشش خود، سعی میکنید خود را در آغاز هر سال یک سر و گردن بالاتر از بقیه نشان دهید و زبانزد خاص و عام گردید، سخت در اشتباه هستید.
گروه دیگری هم هستند که رقابتی بسیار شبیه به این مسابقهی بهاری شما دارند و در تلاش هستند تا جلوهای از یک حرکت نو را به نمایش بگذارند و خود را در ذهنها ماندگار کنند. این گروه همان فوتبالیستها هستند که در بهار خود یعنی همان زمانی که توپی را از خط دروازه عبور میدهند؛ یک رقابت تمام عیار را در نشان دادن شادی پس از آن به نمایش میگذارند و باور کنید همان لذتی را میبرند که شما در موقع پوشیدن لباسهای نویتان در پای سفره هفتسین احساس میکنید.
این شادیها در دهههای قبل از ۷۰ میلادی یعنی آن زمانی که تلویزیونی به صورت امروزی وجود نداشت تا یک مسابقهی فوتبال را به شکل فراگیر نشان دهد؛ اهمیت آنچنان نداشت. اگر گلی به ثمر میرسید تمام آدمهای کنار زمین، از توپ جمع کن گرفته تا عکاسها، بازیکنان ذخیره و حتی تدارکات تیم حریف! به داخل زمین میریختند تا مجالی برای نشان دادن شادی پس از گل برای شما نباشد اما با قانونمند شدن بیشتر فوتبال و منع ورود این افراد به زمین، کم کم فوتبالیستها یاد گرفتند که چگونه پس از گلها شادی کنند.
اگر به عادت چندین سال گذشته و هم اینکه رقابتهای فوتبالی به دلیل شیوع کرونا در سراسر جهان تعطیل است، صدا و سیما اقدام به پخش بازیهای قدیمی کند؛ شما به چشمان خود خواهید دید که بازیکنان قدیمی حتی نمیدانستند که پس از گل میتوانند در زمین بدوند و اکثرا در سر جای خود بالا و پایین میپریدند تا شما از شادی آن زمان آنها خندهتان بگیرد. شاید در آن دوران زیباترین و معروفترین شادمانیها را بازیکنانی نظیر کاپلو ، جی جی ریوا و جورجیو کینالیا انجام میدادند که پس از گلزنی یک شیوه را برای شادی انتخاب کرده بودند و دستان خود را به نشانه تشکر رو به آسمان میبردند. همچنین شادی یورگن کلیزمن پس از گلهایش یک حرکت ابداعی بود که هنوز هم توسط بازیکنان فوتبال انجام میشود و آن شیرجه زدن بر روی زمین چمن بود.
شادیهای تاریخی دیگر در این ایام متعلق به مارادونا بود که برای اولین بار بوسه زدن بر آرم تیم و یا پرچم کشور را جا انداخت. رود گولیت ضمن تکان دادن موهای منحصر به فرد خود رو به عقب میدوید و بازیکنان را به شادی بیشتر تهییج می کرد و فانباستن هم به حالت ورزشکاران رشته پیادهروی به شادی میپرداخت. شادیهای پلاتینی و فالکائو هم در نوع خود بسیار جذاب بود که برای شادی از تابلوهای تبلیغاتی کنار زمین استفاده میکردند.
اما با شروع دههی نود که فوتبال بیشتر از همیشه در جهان رسوخ کرد و دیگر همه از دورترین نقطه جادهی ابریشم تا شاخ آفریقا میدانستند توپ گرد و مستطیل سبز چیست شادیها حال و هوایی تازه به خود گرفت. از شادیهای معروف این سالها میتوان به شادی باتیستوتا بازیکن تیم فیورنتینا در دیدار برابر بارسلونا اشاره کرد که در برابر نزدیک به ۹۰ هزار تماشاگر نیوکمپ انگشت اشارهی خود را برابر بینیاش گذاشت تا از این طریق آنها را وادار به سکوت کند. این شیوهی جنجالی برای شادی پس از گل ، برای اولین بار توجه رسانهها و سایر بازیکنان را به خود جلب کرد. از شادیهای معروف دیگر در این زمان شادی دل وکیو بازیکن تیم رم بود که دستان خود را پشت گوشش میگذاشت تا تماشاگران با صدای هرچه بلندتر او را تشویق کنند. و شادی دیگر بازیکن تیم رم یعنی مونتلا که خود را به واسطهی آن به هواپیمای یک نفره معروف کرده است.
اختراع شادی پس از گل تقریبا به یکی از لذتبخشترین کارهای این رشته تبدیل شده است و همه منتظر هستند تا شیوهای جدید از یک شادی توسط یک بازیکن اختراع شود. بعضی اوقات بروز شادی از گل زدن به خالی کردن خشم و نوعی تلافی مبدل میشود. همانند شادی فان بویمل در بازی رئال مادرید و بایرن در برابر تماشاگران تیم رئال که با اهانت به آنها هم همراه بود و تا مرز محروم کردن این بازیکن هم پیش رفت و برخی دیگر هم عقیدههای سیاسی و گاهی فاشیستی خود را با آن مطرح میسازند همانند پائلو دیکانیو بازیکن تیم لاتزیو.
به هر شکل در اروپا رقابت در این قسمت هم به اوج خود رسیده است و شاید بتوان فاتح این رقابت را فرانچسکو توتی بدانیم که بعد از باز کردن دروازهی استرالیا در جام جهانی شادی جدید و عجیب دیگری را به دنیای فوتبال معرفی کرد. توتی بعدها پس از به ثمر رساندن گل مقابل لاتزیو، در دربی شهر رم، با گرفتن عکس سلفی با هواداران پشت دروازه، پای این سرگرمی نوپا را هم به شادیهای پس از گل کشاند.
این رقابت در ایران هنوز به شکل جدی مطرح نشده است و بسیاری از گلزنان ایرانی برای شادی پس از گل خود برنامهی خاصی ندارند و به صرف دویدن و در آغوش گرفتن همبازیهای دیگر خود قناعت میکنند. شاید بتوان جنجالیترین شادی پس از گل در تاریخ فوتبال ایران را به مهدی هاشمینسب منصوب کنیم که پس از گلزنی به پرسپولیس با پیراهن استقلال تا مرز سکته هم پیش رفت و نزدیک بود جان خود را بر سر این گل با سکته قلبی فنا کند! علی دایی از اولین کسانی بود که در ایران برای شادی پس از گل خود برنامه داشت. او در زمانی که دارای سبیلهای پر پشت بود ترجیح میداد انگشت اشارهی خود را رو به آسمان کند و بدود اما پس از اینکه اصلاح صورت خود را تغییر داد شادی خود را هم به بالا پریدن و فریاد کشیدن بدل کرد.
در ایران شاید هچکس به اندازهی نیکبخت واحدی به شادی پس از گل خود اهمیت ندهد او تاکنون چند متد جدید برای این شادی عرضه کرده است که نمونههایی از آن تبدیل کفش به تلفن همراه، چت کردن در وسط زمین فوتبال و نوشتن مشق در همین مکان بوده است. عجیبترین شادی او پس از گلش با پیراهن استقلال در بازی با الاتحاد عربستان بود که پیراهن خود را در آورد و به سوی تماشاگران انداخت اما در کمال تعجب ، او داور را هم دریبل زد چراکه یک پیراهن دیگر در زیر آن بر تن کرده بود!! هرچند این شادی تقلیدی از شادی سینیوری بازیکن سالهای دور فوتبال اروپا بود اما باعث شد که محبوبیت نیکبخت برای زدن گل دو چندان شود. او بعدها به در آوردن زبان پس از گلهایش قناعت میکند.
دیگر بازیکنانی که درذهن فوتبال ایران شادی مشخصی پس از گلزنی داشتند ، بازیکنانی مثل رجبزاده و بیاتینیا بودند که اولی سر خود را شروع به خاراندن میکرد و دومی اصلا شادی نمیکرد! و لقب جنجالیترین شادی فوتبال کرمان را هم میتوانیم به ابراهیم تقیپور بازیکن سابق صنعت مس دهیم که پس از گلزنی به تیم سابق خود یعنی استقلال اهواز به شدت متاثر شد و شروع به سر و سینه زدن خود کرد!! شادی که برای او جریمه هم به دنبال آورد. و همچنین شادی همراه با تحقیر آرش برهانی در بازیهای آسیایی دوحه و در بازی برابر چین که پس از دریبل دروازهبان توپ را به سبک کارهای تحقیر آمیز در مدارس روی خط دروازه نگه داشت و از همه میخواست که به سمت او بروند و توپ را از او بگیرند!! شادی که خشم یک میلیارد انسان چشم بادامی را برانگیخت!
اینها همه تنها بخشی از میلیونها شادی است که در دنیای فوتبال انجام میگیرد و گاهی این شادیها در جهت نشان دادن عشق به تیم سابق خود هم به کار میرود که گریهی باتیستوتا بعد از گلزنی به فیورنتینا و همچنین ادموند بزیک بعد از گلزنی به پرسپولیس نمونههایی از این دست است.
هر فوتبال دوستی دوست دارد بهار بازیکنان فوتبال را در کمترین زمان ممکن ببیند تا به واسطهی آن از زیبایی این شادی به اندازه کافی کیفور شود. درست همانند سایر مردم که در پای سفره هفتسین از بهاری شدن طبیعت لذت میبرند.
